Here I am (risking my significance)

Here it is. It’s been quite a journey and this website is probably an ongoing evolving entity, representing and illustrating me in full, so here I am. To bring myself and what I offer into the world feels exciting and a little scary. On this site I am offering my experience, my gifts, my skills, my life celebrations. And also my pain, my struggle, my mourning and my shame. All of me. And I have been checking in with myself. Why this fear to show up fully? Why do I feel insecure? What am I afraid of?

My insecure feelings remind me of my feelings as a child. As a little girl when being myself, my whole self, I was being called ‘too emotional’, ‘too much thinking about everything’, ‘ugly’, ‘unmanageable’ and in my teen years ‘irresponsible’, ‘different’, ‘weird’. I remember being ridiculed and people laughing at me. And from a very young age as a response, I started to grow myself all kinds of protective layers to make sure I wasn’t ‘that’ anymore. It was my painful strategy to protect myself, to create safety, to care for myself. A strategy in which I lost touch with a big part of me. And my inner judge was born.

For many years I was feeling insecure around people. All people. Thinking of myself as an alien and believing that I didn’t matter. I did everything but showing myself authentically, I think I even forgot who I was for a while, because I had no trust that I would be welcome. The idea of speaking my truth and with that being my true self was unbearable, too much of a risk. With the biggest fear to be left out completely and alone forever.

At the same time there was always a little part of me that I stayed in touched with. The part that refused to be “normal”. There was a constant inner conflict going on, one part wanting to fit in, one part wanting to be authentic. And one day I made a turn and slowly started peeling off the protective layers. With every layer came the fear of risking my significance and with every layer I mourned about me not having the emotional capacity to do this earlier in my life and living an authentic life. I am still peeling off and it might be a lifelong journey, until I am back to my center, my pure, whole self. Every time I peel off a layer I feel vulnerable, and relief and liberation at the same time.

Even though I was afraid, I risked my significance many times in my life. And looking back at it seeing clearly that every one of those steps brought me closer to myself. Every time I take a step I reclaim a little bit of my power, my creativity, my aliveness, my sensuality, my choice and my freedom. I feel more open, more safe and more in tune with my true nature.

Lately I have come to realize I am at the point where, even when I feel insecure, I want to show up fully in a way that is true to me. I want to let life move through me, not being stopped by shame and fear, but honor the sacredness of life. I don’t want to wait for myself to be fully liberated from my protective layers, or wait for the perfect conditions. I want to show up now.

So here I am, launching this website, showing my work, showing what I am offering to the world. Knowing that for some people it will come as a surprise and trusting that it will be warmly received. And it will transform as I move forward in this life, if that is my truth. And I will offer myself in full, being true to myself, again and again. With a little fear to risk my significance and with full trust that this is the best I can do to honor life.

I would love this to be a space for engagement, exploration and connection. Please practice nonviolence in your comments. If you have a request (for example, because you would like support or collaboration), you can send me an email: message@tamaracatharina.com

Nederlandse vertaling:

Hier ben ik

Hier is hij dan. Het was een hele reis hier naartoe en deze website is waarschijnlijk een doorlopend ontwikkelende entiteit die mij volledig representeert en illustreert; dus hier ben ik. Om mezelf en wat ik de wereld te bieden heb te laten zien voelt opwindend en een beetje spannend. Op deze site deel ik mijn ervaringen, mijn kwaliteiten, mijn kunnen, wat er te vieren valt in het leven. En ook mijn pijn, mijn worsteling, mijn rouw en mijn schaamte. Mijn volledige ik. En ik heb bij mezelf gecheckt. Waarom die angst om mijzelf volledig te laten zien? Waarom voel ik mij onzeker? Waar ben ik bang voor?

Mijn onzekere gevoel herinnert me aan mijn gevoelens als kind. Als klein meisje werd ik, als ik mezelf was, mijn volledige zelf, 'te emotioneel', 'te veel aan alles denken', 'lelijk', 'onhandelbaar' en in mijn tienerjaren 'onverantwoordelijk', 'anders', 'raar' genoemd. Ik herinner me dat ik belachelijk werd gemaakt en dat mensen me uitlachten. En als reactie daarop begon ik al op zeer jonge leeftijd allerlei beschermende laagjes om mezelf te laten groeien om er zeker van te zijn dat ik 'dat' niet meer was. Het was mijn pijnlijke strategie om mezelf te beschermen, veiligheid te creëren, voor mezelf te zorgen. Een strategie waarbij ik het contact met een groot deel van mijzelf verloor. En mijn innerlijke oordelende stem was geboren.

Jarenlang voelde ik me onzeker bij mensen. Alle mensen. Ik zag mezelf als een buitenbeentje en geloofde dat ik er niet toe deed. Ik deed alles behalve mezelf authentiek tonen, ik denk dat ik zelfs een tijdje vergat wie ik was, want ik had er geen vertrouwen in dat ik welkom zou zijn. Het idee om mijn waarheid te spreken en daarmee mijn ware zelf te zijn, was ondraaglijk, een te groot risico. Met de grootste angst om voor altijd buitengesloten te worden.

Tegelijkertijd was er altijd een klein deel van mij waarmee ik in contact bleef. Het deel dat weigerde "normaal" te zijn. Er was een constant innerlijk conflict gaande, één deel wilde erbij horen, één deel dat authentiek wilde zijn. Op een dag sloeg ik een nieuwe weg in en begon langzaam de beschermende lagen af ​​te pellen. Met elke laag kwam de angst mijn betekenis op het spel te zetten en met elke laag rouwde ik over het feit dat ik niet de emotionele capaciteit had om dit eerder in mijn leven te doen en een authentiek leven te leiden. Ik ben nog steeds aan het afpellen en het kan wel eens een levenslange reis zijn, totdat ik terug ben in mijn centrum, mijn pure, hele zelf. Elke keer dat ik een laag loslaat, voel ik me kwetsbaar en tegelijkertijd opluchting en bevrijding.

Ook al was ik bang, ik heb mijn betekenis vele malen in mijn leven op het spel gezet. En als ik erop terugkijk, zie ik duidelijk dat elk van die stappen me dichter bij mezelf heeft gebracht. Elke keer dat ik een stap zet, win ik een klein beetje van mijn kracht, mijn creativiteit, mijn levendigheid, mijn sensualiteit, mijn keuze en mijn vrijheid terug. Ik voel me meer open, veiliger en meer in harmonie met mijn ware aard.

De laatste tijd ben ik tot het besef gekomen dat ik op het punt sta waarop ik, zelfs als ik me onzeker voel, volledig wil verschijnen op een manier waarop ik trouw ben aan mezelf. Ik wil het leven door mij heen laten stromen, niet tegengehouden door schaamte en angst, maar de heiligheid en magie van het leven eren. Ik wil niet wachten tot ik mezelf volledig bevrijd heb van mijn beschermende lagen, of wachten op de perfecte omstandigheden. Ik wil nú komen opdagen.

Dus hier ben ik, deze website aan het lanceren, mijn werk laten zien, laten zien wat ik de wereld bied. Wetende dat het voor sommige mensen een verrassing zal zijn en erop vertrouwen dat het warm zal worden ontvangen. En wetende dat deze website zal transformeren naarmate ik verder ga in dit leven, als dat mijn waarheid is. Ik zal mezelf volledig brengen, trouw aan mezelf, keer op keer. Met een beetje angst om mijn betekenis te riskeren en met het volledige vertrouwen dat dit het beste is dat ik kan doen om het leven te eren.

Ik zie dit graag als ruimte voor betrokkenheid, verkenning en verbinding. Het verzoek is om hier geweldloos te communiceren. Als je een verzoek hebt voor mij (bijvoorbeeld omdat je ondersteuning of samenwerking zoekt), kun je mij een e-mail sturen: message@tamaracatharina.com